Leczenie małego pacjenta (a także dorosłego), uzależnione jest od przyczyn i/lub objawów nękającej go choroby. Zaraz obok klasycznych terapii lekami, edukacji zdrowotnej, pielęgnacji czy rehabilitacji, znajduje się leczenie operacyjne, czyli chirurgiczne. Taka ingerencja w organizm wymaga stosownego przygotowania pacjenta, czyli jego znieczulenia, po to by umożliwić wiele bolesnych „na żywo” manipulacji chirurgicznych, a nawet badań, zwłaszcza endoskopowych i punkcji (np. lędźwiowa, nerki, wątroby, mięśnia) oraz tych, które wymagają stałej pozycji ciała (np. tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, zdjęcia rentgenowskie).
Podejście do dziecka i opieka nad nim przez zespół anestezjologiczny (lekarz anestezjolog i pielęgniarka anestezjologiczna) jest nie lada wyzwaniem. Bowiem trzeba działać tak, by zmniejszyć u dziecka lęk spowodowany nieznajomością szpitala i personelu. Dziecko może nie rozumieć, dlaczego właśnie trafia na blok operacyjny, dlaczego „magicznej czerwonej linii” nie mogą przekraczać jego rodzice, dlaczego zostaje przekazany w ręce „cioć i wujków” (lekarzy i pielęgniarek) ubranych w kolorowe fartuchy, zabawne czepki i tajemniczą maskę. I wreszcie dlaczego po podaniu „oranżadki” do „motylka” szpital i „ufoludki” z bloku operacyjnego „zaczynają się podobać”…
Jak wygląda konsultacja anestezjologiczna? Co to jest premedykacja i dlaczego jest tak ważna? Czym jest znieczulenie ogólne i jak ono przebiega? Kiedy jest wskazane? Kiedy jest przeciwwskazane? Jakich leków się wtedy używa? Czy jest bezpieczne? To pytania na które poniżej znajdziecie odpowiedź.
Konsultacja anestezjologiczna – czyli co trzeba powiedzieć anestezjologowi?
W przeddzień planowanej operacji (lub bezpośrednio przed nią, w trybie nagłym np. po wypadku drogowym) wizytę na oddziale chirurgicznym składa lekarz anestezjolog, konsultując dzieci do zabiegu. Jeżeli chodzi o małe dzieci, informacje czerpie od rodziców, z dokumentacji medycznej i od personelu oddziału. Gdy dziecko już może odpowiadać na pytania, uwzględnia się również jego zdanie.
Anestezjolog zbiera wywiad od rodziców i/lub pacjenta, który obejmuje w szczególności:
- dane osobowe, datę urodzenia, wzrost, masę ciała, temperaturę,
- powód leczenia operacyjnego, diagnozę i planowane leczenie,
- dotychczasowe problemy zdrowotne, np. ostatnio przebyta infekcja dróg oddechowych, próchnica zębów, opryszczka wargowa, alergie np. na leki typu Paracetamol, Pyralgina, antybiotyki i inne, uczulenie na jodynę, lateks, padaczka, astma, choroby serca, cukrzyca, nadciśnienie, zespół genetyczny, choroby mięśni, zaburzenia krzepnięcia, choroby wątroby, mózgowe porażenie itd.,
- aktualnie przyjmowane leki – wszystkie, zwłaszcza przeciwzakrzepowe, przeciwarytmiczne, rozszerzające oskrzela, obniżające ciśnienie krwi, przeciwcukrzycowe, niesteroidowe przeciwzapalne powszechnie dostępne bez recepty, inhibitory MAO (stosowane w psychiatrii i kardiologii) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
- informacje o szczepieniu przeciwko WZW B oraz o chorobach zakaźnych – HIV, AIDS, HCV, HBV, wirus brodawczaka itd.,
- od starszego dziecka taktowne zdobycie wiedzy na temat używek: tytoniu, alkoholu, dopalaczy i narkotyków,
- od dziewczyn w okresie dojrzewania pytanie o miesiączkę i datę ostatniego krwawienia, jak również przyjmowanie antykoncepcji hormonalnej oraz podejrzenie ciąży (w szpitalach dziecięcych hospitalizuje się pacjentów do 18 roku życia, czasem nawet starszych gdy jest to kontynuacja długotrwałego leczenia specjalistycznego w danej placówce),
- przeszłość anestezjologiczną, czyli ilość poprzednich znieczuleń, ich przebieg, ewentualne powikłania oraz przeszłość chirurgiczną – ilość wykonanych zabiegów,
- ilości transfuzji krwi i jej preparatów oraz reakcji na nie.
Lekarz do karty konsultacyjnej wpisuje wyniki badań laboratoryjnych a także przystępuje do badania fizykalnego, które obejmuje oglądanie jamy ustnej, nosa i dróg oddechowych, osłuchanie płuc i serca oraz rozeznanie się w układzie żył. Na podstawie zebranego wywiadu, klasyfikuje pacjenta według skali ASA, czyli anestezjologicznej skali ryzyka operacyjnego.
Anestezjolog może nie zakwalifikować dziecka do znieczulenia, o czym będzie mowa niżej.
Jeżeli mały pacjent zostanie zakwalifikowany, wówczas lekarz oblicza stosowna dawkę leku premedykujacego i udziela informacji rodzicom i dziecku na temat znieczulenia, jego przebiegu, odpowiada na pytania. Może też ustalić sposób wprowadzenia do znieczulenia – czy przez „motylek” w żyle, czy przez wdychanie gazów anestetycznych. W razie dyskwalifikacji ma obowiązek wyjaśnić i podać powody takiej decyzji.
Co jeszcze istotne, anestezjolog ustala porę przyjęcia ostatniego posiłku lub karmienia mlekiem matczynym, bowiem dziecko musi pozostawać na czczo do znieczulenia. Zazwyczaj przedstawia się to następująco:
- dzieci do roku życia, zjadają ostatni posiłek płynny 4 godziny przed planowanym znieczuleniem, natomiast ostatnie pojenie np. wodą, słabą herbatą lub karmienie piersią – 3 godziny przed znieczuleniem; jeżeli operacja jest planowana w godzinach porannych, wówczas dziecko jest karmione o północy, a pojone około godziny 4:00-5:00, w zależności od pracy bloku operacyjnego;
- dzieci powyżej pierwszego roku życia, zjadają ostatni posiłek w przeddzień zabiegu wieczorem – czyli kolację; mogą być pojone bez ograniczeń ale do granicy normy, ostatnie napojenie około godziny 4:00-5:00, w zależności od pracy bloku operacyjnego;
- gdy dziecko ma być znieczulane w godzinach południowych, zaleca się je napoić w godzinach porannych lub lekarz zleca przetoczenie odpowiedniego płynu, czyli kroplówki (zwłaszcza gdy istnieją chirurgiczne przeciwwskazania do pojenia doustnego).
Na sam koniec trzeba podpisać kartę konsultacyjną anestezjologa. Podpis rodzica to wyrażenie jego zgody na znieczulenie. Gdy dziecko ma ukończone 16 lat, również konieczny jest jego podpis. Autentyczność podpisów rodzica i pacjenta stwierdza lekarz podpisując się pod całym dokumentem. Brak podpisu rodzica lub opiekuna prawnego, dyskwalifikuje pacjenta ze znieczulenia w trybie planowym. W trybie nagłym, gdy zabieg jest ratujący życie, taką zgodę może podpisać lekarz.
K.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz