wtorek, 25 listopada 2014

Omyłkowe podanie bupiwakainy do naczynia żylnego

Bupiwakaina jest środkiem znieczulenia miejscowego. Zwykle jest stosowana w znieczuleniu nasiękowym, nerwów obwodowych, splotów nerwowych, a także podpajęczynówkowym i zewnątrzoponowym. Ponadto wykorzystywana jest w terapii bólu pooperacyjnego lub porodowego w tzw. analgezji zewnątrzoponowej (ciągły wlew bupiwakainy do przestrzeniu zewnątrzoponowej). Bupiwakainy nie wolno podawać dożylnie, ponieważ może doprowadzić to do stanu zagrożenia życia.

Do niezamierzonego podania bupiwakainy do naczynia krwionośnego może dojść m.in. podczas wykonywania wyżej wymienionych znieczuleń lub też jeśli przez pomyłkę podłączymy pompę infuzyjną z bupiwakainą do cewnika w żyle. 

W przypadku niezamierzonego, omyłkowego podania bupiwakainy do naczynia żylnego np. przez wenflon, czy też cewnik centralny, bezzwłocznie należy odłczyć infuzję bupiwakainy i wezwać lekarza anestezjologa.

Objawy związane z dożylnym podaniem bupiwakainy pojawiają się po 1-2 godzinach od infuzji leku. Należą do nich:
- drętwienie języka,
- ograniczenie kontaktu słowno-logicznego,
- zawroty głowy,
- drżenia mięśni,
- zaburzenia widzenia,
- senność,
- drgawki,
- omdlenie, 
- utrata przytomności,
- zatrzymanie oddechu,
- spadek pojemności minutowej serca,
- spadek ciśnienia tętniczego krwi,
- obniżenie akcji serca, bradykardia,
- zaburzenia przewodzenia sercowego,
- zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz komorowy, migotanie komór),
- NZK oporne na resuscytację i defibrylację.

Nasilenie objawów zmniejsza się wraz z obniżeniem stężenia bupiwakainy we krwi. Postępowanie terapeutyczne w razie omyłkowego podłczenia bupiwakainy do żyły obejmuje:
1. Odłczenie wlewu z bupiwakainą i wezwanie anestezjologa.
2. Zapewnienie drożności dróg oddechowych i oddechu.
3. Monitorowanie parametrów życiowych.
4. Założenie drugiego wkłucia obwodowego.
5. Przetoczenie dużej objętości płynów.
6. W razie konieczności podanie efedryny lub RKO.
7. Przetoczyć intralipidy; propofol nie jest zalecany.
8. Opanować napad drgawkowy i/lub pobudzenie (barbiturany).

2 komentarze:

  1. Bardzo ciekawy artykuł i fajnie, że pojawił się nowy :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Przepraszamy za stopkę w publikacjach, ale z czasem krucho :)

    OdpowiedzUsuń

Znieczulenie dzieci z zespołem Leigha

Zespół Leigha to choroba dziedziczona na wiele sposobów, zatem jest określana jako heterogenna etiologicznie choroba mitochondrialna, uwar...